ο 2013 η στιχουργός μίλησε σε σχολική εφημερίδα. Σήμερα η συνέντευξη ψηφιοποιείται για πρώτη φορά
Συνέντευξη με τη Μαριανίνα Κριεζή
Ευχαριστώ πολύ τον εκπαιδευτικό Χρίστο Μαβόγλου που μου εμπιστεύτηκε τη συνέντευξη που δόθηκε τον Ιούνιο του 2013 για 1ο φύλλο της εφημερίδας του Γυμνασίου Ερέτριας «Εμείς θα αλλάξουμε τον κόσμο!»
Κυρία Κριεζή, σας ζητάμε να μας απαντήσετε γραπτώς σε κάποιες ερωτήσεις που καταγράψαμε και θα δημοσιευτούν στην ηλεκτρονική εφημερίδα του Γυμνασίου Ερέτριας.
Ερώτηση 1: Μπορείτε να μας περιγράψετε μια θετική (αστεία ή ευχάριστη) εμπειρία που θυμάστε από το σχολείο, όταν ήσασταν μαθήτρια;
Θυμάμαι την τελευταία μέρα του Λυκείου σαν μια από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου. Τελείωσα ένα προοδευτικό και φιλελεύθερο σχολείο που μου πρόσφερε πάρα πολλά. Ωστόσο, αποχαιρετώντας το, ένιωθα σα να άνοιξε η πόρτα του κλουβιού και να απελευθερώθηκα σε ένα απέραντο, ανοιξιάτικο ουρανό. Πόσο μεγάλες ψευδαισθήσεις είχαμε εμείς στα δεκαοχτώ μας! Οι σημερινοί απόφοιτοι είναι πολύ πιο προσγειωμένοι.
Ερώτηση 2: Μπορείτε να μας περιγράψετε μια άσχημη εμπειρία που θυμάστε από το σχολείο, όταν ήσασταν μαθήτρια;
Στην πρώτη Λυκείου (τετάρτη Γυμνασίου τη λέγαμε τότε) έμεινα μετεξεταστέα στα Μαθηματικά. Δικαίως βέβαια αφού ήμουν τούβλο. Με τα χρόνια έμαθα να μην αποκαρδιώνομαι με τις αποτυχίες όπως και ούτε με τις επιτυχίες να ενθουσιάζομαι. Εκείνη όμως, επειδή ήταν η πρώτη μου αποτυχία, με είχε κάνει να νιώσω τόσο χάλια που ακόμα τη βλέπω καμιά φορά στον ύπνο μου.
Ερώτηση 3: Ασχοληθήκατε στις σπουδές σας με:
- τη Φιλοσοφική Σχολή στην Αθήνα (2 χρόνια)
- τη Σκηνογραφία στην Καλών Τεχνών
- το Σχέδιο Υφάσματος στο Παρίσι (2,5 χρόνια)
Παρ’ όλα αυτά ασχοληθήκατε επαγγελματικά με τη μουσική παραγωγή στο ραδιόφωνο, τη στιχουργική, αλλά και το παιδικό βιβλίο. Τι νομίζετε ότι σας πρόσφεραν οι σπουδές που κάνατε σε αυτά που ασχοληθήκατε στη συνέχεια;
Μου πρόσφεραν λίγο περισσότερη μόρφωση και βελτίωσαν την αισθητική μου. Ωστόσο αν, τελειώνοντας το σχολείο, είχα φανταστεί πως το γράψιμο (που ως τότε ήταν το προσωπικό μου καταφύγιο) θα γινόταν εν τέλει το επάγγελμά μου, ασφαλώς θα είχα σπουδάσει κάτι πιο σχετικό.
Κυρίως όμως, θα είχα μάθει περισσότερες από δύο ξένες γλώσσες. Οι στίχοι των πιο αγαπημένων μου αγγλόφωνων και γαλλικών τραγουδιών, μαζί με αυτούς των ελληνικών ρετρό τραγουδιών και των ρεμπέτικων, ήταν για μένα μεγάλο σχολείο Στιχουργικής. Σε αυτό έμαθα τις τεχνικές που χρησιμοποιώ. Αν όμως δεν είχα κάνει το λάθος να αφήσω στη μέση τα ισπανικά, αν καταλάβαινα τους στίχους και όλων αυτών των υπέροχων λατινοαμερικάνικων τραγουδιών που ακούω, πιστεύω πως θα είχα γίνει καλύτερη στιχουργός.
Ερώτηση 4: Ο Μάνος Χατζιδάκις σας άνοιξε τις πρώτες σημαντικές πόρτες στην επαγγελματική σας σταδιοδρομία. Με τι αναμνήσεις τον θυμόσαστε; Μπορείτε να μας περιγράψετε κάποιο συγκεκριμένο συμβάν με τον ίδιο;
Θα σας περιγράψω ένα συμβάν επαναλαμβανόμενο που αναπολώ με νοσταλγία: Τις συναντήσεις μας μαζί του, όταν ήταν διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος της Ραδιοφωνίας. Ήταν τόσο ανάλαφρες και χαρούμενες που δεν είχαμε σκεφτεί ποτέ να τις πούμε «συσκέψεις». Δεν θυμάμαι το Μάνο Χατζιδάκι καθισμένο στο γραφείο του διευθυντή αλλά πότε σε όποιο άδειο γραφειάκι εύρισκε μπροστά του, πότε σε ένα καναπεδάκι στο διάδρομο του Τρίτου και πότε έξω και μακριά από την ΕΡΤ, σε ένα καφέ στο Παγκράτι. Όλοι εμείς οι παραγωγοί και συνεργάτες των εκπομπών μαζευόμασταν γύρω του σε μεγάλα κέφια και μέσα σε αστεία και αλληλοπειράγματα λύναμε τα επί μέρους προβλήματα και ανανεώναμε κάθε τόσο το πρόγραμμα. «Προχωρήστε το» επαναλάμβανε συνέχεια, ενθαρρύνοντας κάθε νεανική, πειραματική ιδέα, ακόμα και την πιο παρακινδυνευμένη.
Η εικόνα του Μάνου Χατζιδάκι που έχω κρατήσει είναι να γελάει. Όλοι μας γελούσαμε σε κάθε τέτοιο μίτιγκ. Χωρίς σοβαροφάνεια γινόταν, όπως αποδείχτηκε, πολύ σοβαρή δουλειά.
Ερώτηση 5: Το 2006 είχατε αναφέρει σε μια παλιότερη συνέντευξη τη φράση: «Αυτή η χώρα δεν εκφράζεται ελεύθερα πια.» Θεωρείτε ότι κάτι αρχίζει να αλλάζει σήμερα (2013) εξαιτίας της κρίσης;
Αν θυμάμαι καλά, αυτό το είχα πει σε σχέση με το ελληνικό τραγούδι που εδώ και αρκετά χρόνια άρχισε να ελέγχεται από τις δισκογραφικές εταιρείες και στη συνέχεια από τα λεγόμενα «ελεύθερα» ραδιόφωνα. Ώσπου, τώρα, πέντε άνθρωποι (οι διευθυντές των «ελεύθερων» ραδιοφώνων με τη μεγαλύτερη ακροαματικότητα), αποφασίζουν ποια τραγούδια θα ακούμε και ποια όχι, ανάλογα με το ποια θεωρούν πιο εμπορικά ώστε να τους φέρουν διαφημίσεις.
Η κρίση ούτε να το χειροτερέψει αυτό μπορεί (αφού χειρότερο δε γίνεται) ούτε και να το διορθώσει βέβαια. Το φως στο λούκι είναι το ίντερνετ. Το ίντερνετ πιστεύω πως είναι το μόνο έδαφος που έχει απομείνει για να ξανανθίσει κάποτε ελεύθερα το ελληνικό τραγούδι, όπως άνθιζε κάποτε.
Ερώτηση 6: Πολύ συχνά σε τραγούδια που έχετε γράψει τους στίχους αναφέρετε περισσότερο το ροζ χρώμα (π.χ. Ρόζα-Ροζαλία, Το τρυφερό σου Ροζ, Ραντεβού στην Όαση). Τι σημαίνει για εσάς το ροζ χρώμα; Τι συμβολίζει;
Δε σκέφτηκα ποτέ πως συμβολίζει κάτι, απλώς το ροζ με χαλαρώνει και μου προκαλεί ευχάριστη διάθεση. Τώρα που το λέτε όμως, απαλό ροζ είναι το πρώτο αμυδρό φως στα τζάμια που σηματοδοτεί το τέλος της νύχτας. Ίσως η αδυναμία που έχω στο ροζ να οφείλεται σε αυτόν το συνειρμό.
Ερώτηση 7: Θέλετε να μας δώσετε ένα ποίημα σας (ή στίχους) που δεν έχουν δημοσιευτεί ακόμα ή δεν έχουν μελοποιηθεί;
Κάθε χειμώνα, φράπα-φράπα,
τι πλέκει η χοντρή Αγάπα
που κάθεται μπροστά στο τζάκι?
Πλέκει φωλιές για τα πουλιά
φύλλα για την αμυγδαλιά
και πλέκει κι ένα ζακετάκι
για το μικρό αεροπλάνο
να μην κρυώνει εκειπάνω.
Ερώτηση 8: Ο Michael Michalko έγραψε πως: «Ο καλλιτέχνης δεν είναι κάποιο ειδικό άτομο. Ο καθένας από εμάς είναι ένα ξεχωριστό είδος καλλιτέχνη. Ο καθένας μας γεννήθηκε για να σκέπτεται δημιουργικά και αυθόρμητα» Εσείς τι πιστεύετε;
Δε συμφωνώ -εκτός αν κάτι δεν καταλαβαίνω. Ασφαλώς καθένας μας γεννήθηκε για να σκέπτεται δημιουργικά και αυθόρμητα. Ο καλλιτέχνης όμως δε νομίζω πως χαρακτηρίζεται μόνο από δημιουργική και αυθόρμητη σκέψη αλλά κυρίως από βαθύ συναίσθημα καθώς και από την ανάγκη που αισθάνεται να το εξωτερικεύει μέσω της Τέχνης.
Ερώτηση 9: Πόσο σημαντική είναι η δημιουργία και τι σημαίνει δημιουργία για σας;
Δημιουργία δε θεωρώ βέβαια μόνο την καλλιτεχνική. Και το να φυτεύεις ένα γεράνι σε μια γλάστρα, να επισκευάζεις και να αξιοποιείς ένα αντικείμενο που βρήκες πεταμένο στα σκουπίδια, να μαγειρεύεις με αγάπη ένα νόστιμο φαγητό, να συμμετέχεις στην ίδρυση ενός σωματείου ή στη σύνταξη ενός περιοδικού όπως κάνετε εσείς τώρα, όλα αυτά δημιουργία δεν είναι?
Η δημιουργικότητα είναι άξονας της ψυχικής ισορροπίας κάθε δημιουργικού ανθρώπου. Όταν τη χάνω λοιπόν, όταν δε φτιάχνω μερικά στιχάκια, μια σταφιδόπιτα, κάτι τέλος πάντων, αισθάνομαι βαριά και κουρασμένη. Αντίθετα, όσο κι αν έχω κουραστεί, νιώθω πούπουλο στο τέλος μιάς δημιουργικής μέρας.
Ερώτηση 10: Θέλετε να μας φτιάξετε ένα στιχάκι με τις λέξεις:
Σχολείο – Βιβλίο – Θρανίο – Κυλικείο – Διαλύω
Αν στριμώξω τόσες ομοιοκατάληκτες λέξεις σε ένα μόνο στιχάκι θα γίνει συνωστισμός. Δώστε μου λίγο περισσότερο χώρο!
Σ’ ένα σχολείο-πλοίο, σ’ ένα σχολείο-πλοίο
να ‘χα καθηγητή
τον Πιτ τον πειρατή
θα μάθαινα και βράχους να διαλύω!
Στης πλώρης τ’ ανεμόδαρτο θρανίο
χωρίς τετράδιο και βιβλίο
θα ‘κανα αφρούς σαν σαπουνάδα
θα ‘τρωγα και στο κυλικείο
σάντουιτς με μύδια μαρμελάδα.
***
Υπεύθυνος καθηγητής: Χρίστος Μαβόγλου, ΠΕ86
Συμμετείχαν οι μαθητές του Γυμνασίου Ερέτριας (έτος 2013): Αθανασοπούλου Ελένη, Β1, Βαρθαλάμη Κασσιανή, Α1, Βλάσση Στέλλα, Α1, Δημητριάδη Πωλίνα, Α2, Κακαρά-Καραμπατσώλη Κατερίνα, Α1, Λιμπάχερ Νάντια, Β1
***
